मर्नु प¥यो मलाई

प्रकाश राजापुरी

गन्तब्य नेर पुगे त रोकिनु प¥यो मलाई ।
जब जीउने कला आयो त मर्नु प¥यो मलाई ।।

रङ्गिन सपना देखे रातिमा कोपिलाझै
जब बिहान बने फूल त झर्नु प¥यो मलाई ।।

मेरो ज्यानको म शत्रु ? होइन कदापी होइन
त्यो रुप थियो यस्तो कि, मर्नु प¥यो मलाई ।।

एक्लै नै मैले खाजे मेरो चिताको लकडी
एक्लै नै शोकमातम्, गर्नु प¥यो मलाई ।।

जसले दियो मलाई नेपाली हुने गौरब
के भो ? त्यो धरा निम्ति, मर्नु प¥यो मलाई ।।

आकांक्षाको नभमा म किन लड् प्रकाश ?
आखिर यसै धरामा झर्नु प¥यो मलाई ।।