धत् यो त सपना पो रहेछ

निदाएपछि एउटा सपनाको आतङ्क
मेरो मनको हेडक्वाटरमा
मथिङ्गल हल्लाउने
ओहो कस्तो भयानक
आँशुको घामपानीले सिरानी भिजेपछि
अपहरणको छायाँले हात लम्काउछ
मृत्युको भयावह अनुहार देखाउदै
अजिङ्गरलेझैं सामुन्ने आएर लखेट्छ ।
र डरको अजङ्ग पहाड ठडिन्छ
हो
त्यसपछि मेरो शरिर स्थिर हुन्छ
बोलीहरु कैद हुन्छन्
आस्था नजरबन्द हुन्छिन् ।
अनि, त्यो अध्यारो कोठीमा
मेरै सामु रगतको होली खेलिन्छ ।

छातीहरुमा गिद्ध बस्छन्
मनसुन अघिनै बादल गर्जिन्छ
वायुमण्डलमा त्रासको आँधीले
पिडाका सुनामी उर्लिन्छन्
अनि
बर्सिनछन् आँखाबाट ।
धत् यो त सपना पो रहेछ ।

आयुष चौधरी “सम्मोहन”
रझेना ५ कृष्णनगर बाँके